Święta pamiętane z dzieciństwa to czas magiczny i tajemniczy pachnący pomarańczami. Wspaniałe zapachy dobiegające z kuchni, które mieszały się z charakterystycznym zapachem żywego drzewka. Najwcześniej w domach czuć było zapach piernika, którego przygotowanie zaczynano wiele tygodni przed Wigilią. Pieczony piernik płynnie przenikał się z aromatycznym zapachem ucieranego maku i makowego mleczka, które wynagradzało tą żmudną pracę.
Pachnąca kolorowa choinka udekorowana różnokształtnymi bombkami oraz ręcznie wykonanymi ozdobami i kolorowymi łańcuchami. Całość zwieńczona dostojnym czubem i pokryta anielskim włosem, w którym mieniły się kolorowe światełka lampek.
Po zakończonych przygotowaniach nadchodził czas niecierpliwego wyczekiwania  pierwszej gwiazdki, a później przybycia Gwiazdora (zwanego także Dziadkiem Mrozem). Zazwyczaj wręczanie prezentów integrowało najbliższych sąsiadów, którzy przychodzili z dziećmi do wybranego mieszkania, gdzie niecierpliwie oczekiwano najważniejszego gościa. W końcu pojawiał się dostojny pan ubrany w odświętny strój, z długą brodą z waty szybko przyklejoną do kartki papieru założoną za ucho i srebrno-szarym pastorałem. W końcu nadszedł moment wręczenia prezentów, które znacznie różniły się od upominków wręczanych obecnie. Okres kiedy półki sklepowe świecące pustkami a podstawowe towary dostępne były na kartki, wymagał od rodziców dużej wyobraźni w stworzeniu czegoś z niczego, tak aby sprawić radość dzieciom. W związku z tym z całą pewnością nie można tamtym prezentom odmówić oryginalności. I jeszcze jedno decydowało o wyjątkowości Gwiazdki - tylko wtedy można było posmakować bananów i pomarańczy...
A Wy jakie macie Świąteczne wspomnienia?